Korku, doğal bir duygu

Korku, tüm insanlar için yaşanması doğal bir duygudur. Çocuklar için ise gelişimin bir parçası olarak ortaya çıkar. Birçok korku türü, geçicidir ve gelişimle ilgilidir. Korku tepkisi, çocukların kendilerini tehdit eden uyaranlara gösterdikleri normal bir tepkidir. Bu gelişimsel korkular günlük yaşamın normal bir şekilde sürdürülmesini etkilemezler, Hatta korku deneyiminin günlük streslerle başa çıkma konusunda etkili olduğu da bilinir. Bu normal sayılan korkular, çocuğun günlük hayatını huzur içinde sürdürmesine engel olacak yoğunlukta olmadıkça, doğal karşılanmalıdır.

Bebeklikten itibaren yaşa özgü korkular:

Bebekler 2 yaşına kadar yüksek seslerden, büyük hayvanlardan, büyük objelerden korkarlar, ilk bir yılda bebekleri anne-babadan ayrılmak ve yabancılar korkutur.

3-4 yaşına gelindiğinde anne-babadan ayrılma korkusuna ek olarak karanlık korkusu ortaya çıkar.
5 yaşında bu korkulara dış dünyada tanımadığı, kendisine zarar verebileceğini düşündüğü insanlardan korkmak eklenir. Ayrıca vücutlarına zarar gelmesinden korkmaya başlarlar.

6 yaşlarında bu korkulara doğaüstü varlıklar eklenir (hayalet, canavar, uzaylı vs).

7-8 yaşlarında korkular daha çok günlük yaşamda karşılaşabileceği tehlikeler şeklindedir.

9 yaşından itibaren okul başarısı önem kazanmaya başlar ve başarısız olma korkuları, ölüm korkusu gibi korkular daha yoğun bir şekilde görülmeye başlanır.

Anne-babalar nasıl davranmalı:

Korkusunun çocuğun gelişim dönemiyle ilgili olup olmadığını, hangi korkuların hangi gelişim dönemlerinde normal olduğunu öğrenin.

Duyduğu korkunun belli bir olaydan sonra mı, yoksa o anki olayla bağlantılı mı ortaya çıktığını saptayın,
Korkularının bazı zamanlarda ya da bazı durumlarda artıp artmadığını gözlemleyin.

Duygularını dinleyin; onu anlamaya ve ona güven vermeye çalışın.

Korkularından dolayı çocuğunuzu asla aşağılamayın, yargılamayın, utandırmayın ve çevrede alay konusu olmasına engel olun, korkusuyla ilgili olarak onu zorlamayın.

Örneğin; karanlıktan korkan çocuğunuzu karanlık bir yere gitmesi konusunda zorlamayın.
Çocuğu utandırmadan korkusunu ortadan kaldırmaya çalışın. Örneğin; “Erkek adam korkar mı?” gibi sözler söyleyerek, onu utandırmayın.

Mümkün olduğunca erken yaşında onu kendi odasında yatırmaya alıştırmalısınız (Bebekler 6 aylık olmadan önce kendi odalarında tek başlarına uyumaya alışmalıdırlar).
Korkusuyla aşamalı şekilde baş etmesi konusunda yardımcı olun.

Korktuğu şeyle ilgili onu bilgilendirin, bu konuda güven kazanmasına yardımcı olun. Örneğin; hırsızdan korkan çocuğun kapıyı kendisinin kilitlemesine izin verin, hırsızın girme olasılığı olan kapı ve pencereleri her gün ona kontrol ettirin.

Çocuğunuzla iletişiminizi artırın, birbirinize duygularınızı anlatmanız için ortam hazırlayın.

Onunla oyun oynayın veya resim yapmasını sağlayın. Uygun oyun ortamlarında çocuklar duygularını ifade etmek için fırsat bulurlar. Olumsuz duygularını ifade edilebilmesi, korkunun gelişimini de engeller.

Uyku öncesinde birlikte daha fazla vakit geçirin; onu rahatlatacak şeyler konuşun ve hoş hikayeler anlatın.

Korkusunu çağrıştıracak objeleri odasından kaldırın.

Korkularıyla ilgili ona yalan söylemeyin; bu size olan güveninin azalmasına neden olur.

Korkuları olan tüm çocukların uykularıyla ilgili problem yaşama olasılığının yüksek olduğu düşünülerek, uyku öncesi hazırlığına önem verilmelidir. Örneğin; yatma öncesi bakım uygulamaları birlikte yapılabilir, sakin bir ortamda bir öykü okunabilir, birlikte sakin bir müzik dinlenebilir.

Çocuğunuzun korkuları ile ilgili belirtiler sıklıkla karşınıza çıkıyorsa, tüm çabanıza rağmen azalmıyorsa bir uzmandan yardım alın.